تناسب اندام و رابطه آن با عوامل اجتماعي و رواني در ميان زنان شهر اصفهان
چكيده مقاله :
توجه فراوان به وضعيت ظاهري و اندام از پيامدهاي جامعه مصرفي و دغدغه بسياري از زنان کشور ما شده است. رژيم غذايي، بدن سازي و…. براي دست يابي به اندام دلخواه جزو برنامه هاي زندگي زنان شده است. پژوهش حاضر با روش پيمايش در يک نمونه 340 نفري از زنان 44 – 20 ساله شهر اصفهان انجام شد که به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. چهار چوب نظري بر اساس عقايد «بورديو»، «گافمن»، «گيدنز»، «نظريه مبادله » و «نظريات فمينيستي» شکل گرفت. نتايج نشان داد ميانگين گرايش به تناسب اندام 43.2 (ميانگين نظري 33) بود. بين تصور فرد از نگرش مردان، تمايل به مطلوب بودن نزد ديگران، تصاوير ارائه شده در رسانه ها؛ و گرايش به تناسب اندام رابطه مثبت و معنادار و بين رضايت از بدن و گرايش به تناسب اندام رابطه معکوس و معنادار وجود داشت. بين سن، پايگاه اقتصادي – اجتماعي و گرايش به تناسب اندام رابطه معنادار وجود نداشت. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد که سه متغير «تصور از نگرش مردان»، «تمايل به مطلوب بودن»، و «تحصيلات همسر» روي هم رفته 24 درصد واريانس گرايش به تناسب اندام را تبيين مي کنند.
منبع :متن كامل [PDF 404 kb]
